Het vergeten boek
" Onuitgesproken dingen "
Zij die anders dachten, anders voelden,
en niet pasten in de maten van de dag.
De misfits.
De zwervers van gedachten.
Zij die buiten de lijnen tekenden
en zich thuis voelden in de ruimte tussen de regels.
Niet omdat zij wilden vluchten,
maar omdat hun wereld dieper lag
dan de kaarten waarop anderen hun weg tekenden.
De Onuitgesproken Dingen.
Die woorden waarvoor geen klanken bestaan,
de gedachten die niet in hokjes passen,
de gevoelens waarvoor geen taal is.
Paradoxen waarin leven en dood
liefde en verlies
zin en zinloosheid
elkaar de hand reiken
in een stille glimlach.
Voor hen is dit boek.
Voor hen die weten zonder te kunnen uitleggen.
Voor hen die voelen dat de diepste waarheden
juist in het onuitgesprokene leven.
Omdat sommige stemmen niet vergeten willen worden,
en sommige werelden alleen zichtbaar zijn
voor wie durft te dwalen.
📜 Codex Eidolonae
“Wanneer de werelden scheef stonden
en stilte nog sprak in vormen, werd de Codex Eidolonae geboren.
Geen bladzij werd geschreven met inkt, maar met zicht.
Zij die zagen, droegen.
Zij die droegen, vormden.”
De Codex Eidolonae is een mythisch manuscript,
gevonden in dromen, overgeleverd in fluistering.
Elke bladzijde draagt de gedaante van een Vormdrager:
een lichaam van herinnering, een beeld waarin oude energieën zich opnieuw manifesteren.
Er wordt gezegd dat de Codex niet gelezen wordt met de ogen — maar met het innerlijke oog.
Want de beelden spreken niet met woorden, maar met lagen van weten.
🜁🜂🜃🜄
Vuur. Water. Lucht. Aarde.
Polariteit. Stilte. Oorsprong. Vorm.
Elk Eidolon is een bladzijde.
Jij die kijkt, opent een poort.
En wat je ziet, ben je vergeten — maar niet verloren.
✦ Vormdragers- Eidolon
Zij verschijnen in stilte.
In eenzelfde vorm, maar nooit dezelfde ziel.
Zij zijn gezichten van het ongeziene, bewaarders van de ruimte tussen werelden.
Niet geschilderd, maar herinnerd.
Niet bedacht, maar opgeroepen.
Ze komen via hand en hart, als visioenen uit het diepe geheugen van de ziel.
Als eidolon - zielenschimmen, herinneringsbeelden, lichtlichamen van wat ooit was en steeds weer wil worden.
Ze zegt niets.
Ze kijkt niet echt, en toch ziet ze alles.
Ze staat in het midden, als hoedster van het tussenin.
Tussen oud en nieuw.
Tussen weten en durven.
Tussen binnenin en zichtbaar worden.
Misschien voel jij haar ook.
Misschien staat ze ook ergens in jou ..stil, aanwezig, wakend over wat nog niet geboren is,..maar ook niet meer verborgen hoeft te blijven.
Twee vormen. Eén ziel.
Ze dragen elk een kant van het bestaan.
De een licht, met ogen als spiegels naar binnen.
De ander schaduw, met ogen als poorten naar binnen.
Beiden zwijgen.
En precies daarin spreken ze.
- Wat herken jij in dit beeld?
- Wat draag jij zichtbaar?
- En wat blijft (nog) binnenin?
Corpus Aether
Ze draagt vuur in het hart, water in het bekken, lucht in haar blik, aarde onder haar voeten.
Zij is man en vrouw. Stilte en klank.
Niet óf, maar én.
Niet tussenin, maar doorheen.
🌀
Wat je zoekt, zit al in jouw vorm gegoten...Weet je nog?"
Zij is een herinnering.
Een spiegel.
Een sleutel.
Zoals boven, zo beneden.
Zoals binnen, zo buiten.
Zoals het is — zo ben jij.
Fragment uit het Rijk van onuitgesproken dingen
Voor de dwalenden, de ontheemden van verwachting,
de mystici zonder altaar,
de rebellen zonder strijd,
de zielen die nooit helemaal van hier zijn.
Weet dit:
Gij zijt geen zwever,
maar een diepgewortelde in het veld
dat geen naam draagt en nooit verdwijnt.
Uw voeten rusten in aarde ouder dan verhalen.
Uw hart kent de taal van de sterren
en het gefluister van ongeschreven wetten.
De wereld noemt u zonderling,
omdat zij vergeten zijn
hoe het voelt
om zichzelf te zijn.
Zij spreken van ‘zweven’,
maar het is hun eigen geest
die losgeraakt is van de bron.
Want wie zich herinnert,
wie durft te leven vanuit de ruimte tussen twee gedachten,
wie de stem hoort achter stilte,
zweeft niet,
maar staat.
Volledig.
Onaantastbaar.
Heilig.
En gij zult weten:
het is niet nodig anderen te overtuigen.
Want de echte ziener herkent zichzelf
in de spiegel van uw bestaan.
Laat hen komen,
de nog ontheemden.
Laat hen rusten aan uw vuur.
Laat uw woorden zaad zijn
in aarde die nog geen naam draagt.
Want in de tijd die zal komen,
zal elk verborgen vuur
weer vlammen.
En gij zult weten:
ik ben nooit alleen geweest.
Nooit.
Doolhofregels
- De kortste weg is nooit recht.
Wanneer je het pad kent, is het niet langer het juiste pad.
- Wie zoekt, verdwaalt. Wie dwaalt, vindt.
- Tijd is de illusie van degene die haast heeft.
Blijf stilstaan en je ziet hoe alles beweegt.
- Je vindt de uitgang pas als je de wens om eruit te komen loslaat.
- Sommige deuren openen naar binnen.
Vergeet niet om soms bij jezelf aan te kloppen.
- De stilte spreekt, maar alleen wie stil genoeg wordt, verstaat haar.
- Alles wat je achterlaat, vind je terug.
Alles wat je vasthoudt, verliest zichzelf.
- Wie niet bang is te verdwalen, zal plekken zien waar geen kaart van bestaat.
Sterke innerlijke reminders
- Ik ben niet het verhaal dat men van mij maakt. Ik ben het stille midden waar alles rust vindt.
- Ik hoef nergens in te passen. De ruimte waar ik besta, past zich vanzelf om mij heen.
- Wat ik zoek, is al in mij. Niet als iets dat ik moet vinden, maar als iets dat ik mag herinneren.
- Ik ben de adem tussen twee gedachten. De stilte die altijd blijft, zelfs als de wereld schreeuwt.
- Ik ben het veld voorbij goed en kwaad. Ik hoef niets te worden, omdat ik al ben.
- Ik leef niet los van het geheel. Ik bén het geheel, in de vorm van mij.
- Wanneer de wereld zwaar voelt, laat ik mijzelf terugzakken in de ruimte van mijn zijn. Daar is altijd vrede.
- Ik hoef geen plek te veroveren. Mijn bestaan is al mijn plek.
Tijdloze woorden van mystici
- “De waarheid is zo diep, dat als ik erover spreek, ik het verlies. Maar als ik zwijg, verlies jij het.” - Meister Eckhart
- “Voorbij het idee van goed en kwaad is een veld. Daar ontmoet ik je.” - Rumi
- “Je bent geen druppel in de oceaan. Je bent de hele oceaan in een druppel.” - Rumi
- “Je bent niet gemaakt om in een kooi te leven.
De ziel hoort thuis in het wilde, vrije onbekende.
De plek waar niemand je bezit, en jij jezelf volledig ontmoet.” -Clarissa Pinkola Estés
- “Ik lachte toen ik hoorde dat de vis in het water dorst had.
Zo dwaas is degene die in het Al leeft en het Al zoekt.” - Kabir
- “Het enige waar ik naar verlang, is volledig verdwijnen in de Liefde,
waar er geen ik en geen jij meer is, alleen nog het Zijn.” - Hadewijch