In het water van mijn eigen diepte
bewegen vier gestalten van gevoel.
Zij weten wat ik vergat,
dat zelfs in chaos een ritme klopt.
Twee zwemmen aan het licht,
hun schubben vangen de zon van bewustzijn.
De één wil grijpen, begrijpen, bevechten.
De ander zucht zacht en zegt: laat maar gaan.
Samen dansen zij op de grens van wat zichtbaar is,
waar adem en denken elkaar ontmoeten.
Onder hen, in donker blauw en stil vertrouwen,
zweven twee anderen.
De één ziet in schaduw, draagt de diepte zonder angst.
De ander straalt in stilte, als herinnering aan vrede.
Zij raken elkaar aan in stroming,
en delen hun ogen,.. één blik, één weten.
Ik ben al deze vissen.
Ik ben hun onrust, hun overgave,
hun honger naar invloed, hun zachte aanvaarding.
En het water waarin zij zwemmen
dat ben ik ook.
Vandaag hoef ik niets te beheersen.
Vandaag mag ik enkel drijven,
tussen kleur en stilte,
in het grote ademhalen van mijn eigen ziel.
Reactie plaatsen
Reacties