" Creatie voorbij regels: van symbolen tot tijdloze expressie”

Kunst, creatie, taal: ooit waren het vloeiende, levende vormen.
De eerste geschrevenheden waren geen letters zoals wij ze nu kennen maar tekeningen, symbolen, tekens die iedereen begreep. Een beeld was een woord, een woord was een vorm. De boodschap was universeel, direct, intuïtief.

Later kwamen regels, conventies, technieken.

• Kunst moest in een hokje passen om “kunst” te zijn.

• Schriften moesten grammatica volgen, spelling correct zijn, taal geharmoniseerd met de tijd.

• Werkjes op school hadden soms nog een glimp van deze vrijheid: woorden geïllustreerd met symbolen, vormen die taal werden.

Maar de essentie bleef hetzelfde: vorm drukt betekenis uit. Het verandert alleen van uiterlijke vorm.
De creatieve mens, de beelddenker, voelt dat: de taal blijft vormen behouden zelfs als woorden of regels veranderen.

En wat met analfabetisme?
Ook hier ligt hetzelfde principe: alleen omdat iemand niet volgens conventionele regels kan lezen of schrijven, betekent dat niet dat de binnenwereld leeg is.
Integendeel: de taal van de ziel, van het beeld, van het gevoel, is altijd universeel. Symbolen, tekens, gebaren, klanken  alles kan communiceren. Alles kan begrip oproepen.

Creatie is vrijheid.
Het overstijgt tijd, regels, hokjes en conventies.
Het is voor iedereen: voor de beelddenker, de dromer, de intuïtieve geest, de creatieve ziel.

En voor mij is dat precies waar het om gaat: expressie is expressie, ongeacht vorm of regel en het raakt wie het raakt.